Τελικά, έφυγες.
Έζησες μισό, αυτό το αγριεμένο καλοκαίρι κι έφυγες παίρνοντας μαζί τελευταία εικόνα, τα φοβισμένα πρόσωπα των εκτελεστών σου।
Δεν ασχολείσαι με κανένα μας πια, δεν τηλεφωνείς, δεν κάνεις σχέδια, δεν ξημεροβραδυάζεσαι στα χαρακώματα του διαδικτύου, δε στέλνεις κρυφά χαρτζηλίκι σε άφραγκους πιτσιρικάδες δημοσιογράφους, δεν κάνουν ντου στο σπίτι σου ξημερώματα, δεν κλείνουν ξαφνικά το μπλογκ, δε σε στέλνουν στα δικαστήρια, δεν παίρνουν να εκβιάσουν, ν' απειλήσουν, να σε τρομάξουν, δε συκοφαντούν, δε ρίχνουν λάσπη. Δε μπορούν να σε βρουν, λείπεις।
40 μέρες κι ακόμα να το συνειδητοποιήσω αυτό. Πώς γίνεται να λείπεις, ρε συ;
Ξέρω μόνο, πως από εκεί πάνω, είσαι χαρούμενος, γιατί έχεις ήδη βρει τις άκρες, ώστε ν' αποκαλυφθεί σύντομα η Αλήθεια, να μάθουμε όλοι, ποιοί και γιατί το έκαναν αυτό।
Την Αλήθεια τη δικιά σου κι όχι αυτή των στημένων προκηρύξεων. Ξέρω πως χαμογελάς, επειδή δεν ανησυχείς, αφού κανείς νοήμων δεν πίστεψε τα παραμύθια που σερβιρίστηκαν, αρμοδίως, με άτεχνο -έως και πανικόβλητο- τρόπο. Ανησυχείς μόνο, μην πάνε χαμένα όσα έγιναν, μέσω της πιο σίγουρης μεθόδου, της Λήθης. Κι έχεις δίκιο ν' ανησυχείς, γιατί από παντού, αυτό μεθοδεύεται, αυτό εξυπηρετεί να συμβεί, να ξεχαστεί, σαν να μην στήθηκε ποτέ αυτό το καρτέρι του θανάτου, σαν να μην σε γάζωσαν ποτέ, αυτές οι σφαίρες. Άσε που κοράκια, φρόντισαν να ξεφυτρώσουν παντού, κακέκτυπά σου ...αλλά καλύτερα μην συνεχίσουμε, δεν έχει νόημα ν' ανοίξουμε τέτοια κουβέντα τώρα।
Η οικογένειά σου λέει, πως το καλύτερο μνημόσυνο για σένα, είναι να συγχωρήσει ο Θεός τους δολοφόνους σου।
Ναι, αλλά πρώτα να τους γνωρίσουμε...
Κι αυτούς και κυρίως τους ισχυρούς εντολείς τους।
Ε... κύριε Υπουργέ Δολοφονίας του Πολίτη;
απο:media soup
